วัดสว่างเพชร เดิมชื่อว่า วัดหนองปลามัน ตามประวัติการก่อตั้งวัด ยังไม่ปรากฏหลักฐานที่ยืนยันชัดเจน ว่าได้มีการก่อตั้งขึ้นใน พ.ศ ใดสันนิษฐานว่า น่าจะมีการก่อตั้งแต่ก่อนปี พ.ศ.2450 โดยมีพระครูบุญปั๋น เมธาวี เป็นเจ้าอาวาส มาตั้งแต่ พ.ศ.2471 โดยท่าน เคยได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าคณะตำบลห้วยทราย – สะลวง ในสมัยนั้นด้วยและเป็นผู้ตั้งชื่อวัดใหม่ว่า “วัดสว่างเพชร” อาจสันนิษฐานได้ว่า ประวัติการสร้างคงเกิดขึ้นพร้อมกับประวัติการก่อตั้งหมู่บ้าน โดยมีผู้สูงอายุในหมู่บ้านและผู้ทรงคุณวุฒิ ในหมู่บ้านหลายท่าน ได้ยืนยันอย่างเดียวกันว่ามีการอพยพของชนชาวไทลื้อกลุ่มหนึ่ง มาจากทางทิศเหนือ คือ หมู่บ้านสะลวง ถ้าหมายเอาตามประวัติศาสตร์ ชาวไทลื้อได้มีถิ่นเดิม อยู่ที่สิบสองปันนา ชึ่งอพยพมาในช่วงที่มีฟื้นฟูเมืองเชียงใหม่ครั้งใหญ่ ในสมัยพระยากาวิละ ระหว่าง พ.ศ.2339 – 2347 ซึ่งเป็นช่วงที่มีการรวบรวมพลเมืองเข้ามาในเมืองเชียงใหม่และกวาดต้อนผู้คนจากสิบสองปันนาหลายเชื้อชาติ มีทั้งไทยใหญ่ ไทยลื้อ ไทยเขิง และยอง จึงสันนิษฐานว่าชาวไทยลื้อกลุ่มนี้ได้เข้ามาในช่วงนั้นเช่นกัน ชาวไทยลื้อกลุ่มนี้ได้แยกตัวจากไทยลื้ออีกกลุ่มหนึ่งที่ราบลุ่มบริเวณบ้านสะลวงโดยมาตั้งถิ่นฐานทำมาหากินอยู่บริเวณนี้ เมื่อเรื่องเล่าขานถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดชื่อของหมู่บ้านขึ้นว่า ในทิศตะวันออกของหมู่บ้านมีหนองน้ำขนาดกลางตั้งอยู่ ซึ่งมีปลาอาศัยอยู่เป็นจำนวนมากสมัยนั้น หนุ่มสาวภายในหมู่บ้านและต่างถิ่น ชอบพากันมาหาปลาที่นี้เป็นประจำ เกิดการสนิทสนม และแอบมีความสัมพันธ์กัน ทำให้ฝ่ายหญิงเกิดการตั้งครรภ์ เหตุการณ์แบบนี้คงเกิดขึ้นหลายครั้ง จนเป็นที่รำลือกันว่า หนองน้ำแห่งนี้ว่า “ปามาน” หรือ “พาท้อง” จนเรียกติดปากว่า “หนองปามาน” จนเวลาล่วงไปหลายชั่วอายุคน คำนี้ค่อยๆเพี้ยน และเปลี่ยนไป เป็น หนองปลามัน จนกลายเป็นชื่อของหมู่บ้าน “หนองปลามัน” ในที่ สุด